Hij heeft er al meer avonturen opzitten dan anderen in een mensenleven aankunnen en het is nog lang niet gedaan voor Jelle Veyt. De bergbeklimmer uit Dendermonde wil op elk continent de hoogste bergtop beklimmen (Secutec Seven Summits) en telkens op eigen kracht tot aan de voet van de klim geraken. Op dit moment is hij onderweg naar de Denali in Alaska.
Jelle Veyt gaat geen enkel avontuur uit de weg. Nu hij op de fiets zit tot in Portugal komt de roeitocht van 7.000 kilometer naar Amerika dichterbij. “Ik wil tot aan de Denali in Alaska geraken. Dat is een veiliger traject in deze pandemische tijden. Al ben ik wel een beetje bang omdat we maar liefst 7.000 kilometer moeten roeien van Portugal tot de Verenigde Staten, de tocht die ook ontdekkingsreizeiger Columbus aflegde. Bij mijn eerdere roeitochten was ik alleen of werd ik deels vergezeld, nu gaan er met Koen De Gezelle en Gijs Vanden Bogaerde twee vrienden mee. Twee door en door ervaren roeiers. En dat zal nodig zijn, want op een bepaald moment gaan de astronauten van het Internationaal Ruimtestation onze dichtste buren zijn. We hebben ook voor honderd dagen eten bij in onze zelfgemaakte boot, 5.000 calorieën per dag.”
De boot werd door de roeipartners zelf gemaakt. En meermaals getest. Ook nodig natuurlijk voor zo’n gevaarlijke tocht. Dat is te zien in het tv-programma Over de oceaan op Vier. Al gaat het daar om een zeilboot. “De Front Row werd gemaakt door Whaleboat speciaal voor onze trip. Hij is door en door getest. Om de tijd te verdrijven tussen het roeien door, zal ik bereikbaar zijn via satelliet. Ik zal dus zeker filmpjes en foto’s posten, want we zullen ongeveer drie maanden nodig hebben om de oversteek te maken. Mensen die bemoedigende berichtjes of zelfs gewoon een mop willen sturen, kunnen dat via mijn blog”, gaat Jelle verder. “We nemen onze voorzorgen, meer dan ooit, want we kunnen ons niet permitteren om ziek te worden. Daarom laten we ons voor we beginnen te roeien testen bij een dokter in Portugal. En ik heb ook sneltests meegekregen als dubbelcheck.”
Alsof dat nog niet genoeg is volgt nog een fietstocht van 10.000 kilometer tot aan de Denali in het Noord-Amerikaanse Alaska. De berg heeft een top van 6.194 kilometer. “Ik zal een heel stuk door de sneeuw en de barre koude van Alaska moeten fietsen en dat zal mij ook nog eens vier maanden zal bezighouden. En daarna keer ik vermoedelijk terug naar huis aangezien het niet het ideale moment zal zijn om de Denali te beklimmen.” Jelle wil op eigen kracht tot aan de voet van de summits komen, toch neemt hij geen onnodige risico’s. “Door het coronavirus gingen de grenzen dicht. Ik kon met een chartervlucht nog net terugkeren naar België, de Kilimanjaro heb ik daardoor niet kunnen beklimmen, maar dat komt er zeker en vast nog van. Ik ga verder waar ik moest stoppen. Ik zat een tijdje in Congo vast tijdens mijn vorige trip. Ook dat was alweer een avontuur.” De Congolezen waren hartelijk maar hielden toch voldoende afstand, omdat ze dachten dat hij besmet was met corona. Wat niet het geval was.
De Dendermondenaar stond in 2013 boven op de Elbroes, de hoogste top van Europa. Nadien volgden de Mount Everest in 2016 en de Carstensz Piramide in 2019. Bijna in de helft is hij dus. Hij houdt een blog bij met al zijn belevenissen. Zo kwam hij bij de beklimming van de Everest in een lawine terecht en filmde die ook. Dat was de tweede poging om op het dak van de wereld te komen. De derde keer werd de goede keer. “Na de tragedie van april 2014, waarbij zestien sherpa’s het leven lieten, werden alle expedities afgeschaft. Een jaar later was er een zware aardbeving in Nepal. Voor de ramp zat ik op 6.500 meter hoogte, in kamp 2. Ik ging naar het basiskamp op 5.300 meter hoogte om daar te rusten en toen is die aardbeving begonnen. Het was de eerste keer dat ik zoiets meemaakte. Ik dacht dat ik veilig was, want in het basiskamp zijn ze wel gewapend tegen lawines, er is daar voor een buffer gezorgd. Maar met de beving is er zoveel sneeuw vrijgekomen dat we niet anders konden dan zo snel mogelijk gaan lopen. Ik dacht dat ik ging sterven toen.”
Het mag duidelijk zijn dat Jelle de nodige dosis pech heeft gekend. Onderweg naar de Carstensz Piramide liep Veyt een tropisch virus op. “Ik moest nog 1.500 kilometer roeien voor ik in Papoea was, maar ik kon niet verder. Op een verlaten eiland in Indonesië moest ik mijn kajak noodgedwongen achterlaten. Ik ben daar twee weken echt niet goed geweest. Mijn keel stond gezwollen en ik kreeg bijna geen zuurstof binnen. Ik dacht eerst aan malaria of moeraskoorts, maar dat was het gelukkig niet. Het ging om een tropisch virus. Ik was veel te moe om nog verder te roeien. Met nog meer dan duizend kilometer op de teller zou het ook een bijna onmogelijke opdracht zijn om dat op een goede manier te doen.”
Thuis kon hij aansterken en nadenken over waar de volgende avonturen hem zouden brengen. Drie summits werden al bedwongen. Ondertussen fietst Jelle in Spanje, nog enkele dagen voor de roeitocht over de grote Oceaan start. Spannend! Wie de Dendermondenaar wil volgen kan langssurfen op zijn blog: www.jelleveyt.be.
Foto’s (c) Jelle Veyt.
